Παθήσεις σιελογόνων αδένων

Επισκόπηση

Οι σιελογόνοι αδένες παράγουν το σάλιο. Το σάλιο διατηρεί το στόμα υγρό, προστατεύει τα δόντια από την τερηδόνα και βοηθά στην πέψη των τροφών.

Υπάρχουν 3 ζεύγη μείζονων σιελογόνων αδένων:

• Παρωτίδες: Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι σιελογόνοι αδένες και βρίσκονται μπροστά από και ακριβώς κάτω από το αυτί.
• Υπογλώσσιοι αδένες: Αυτοί οι αδένες βρίσκονται κάτω από τη γλώσσα στο έδαφος του στόματος.
• Υπογνάθιοι αδένες: Αυτοί οι αδένες βρίσκονται στο υπογνάθιο τρίγωνο του τραχήλου, κάτω από την γνάθο.

Υπάρχουν επίσης εκατοντάδες ελάσσονες (μικροί) σιελογόνοι αδένες διάσπαρτοι στο βλεννογόνο του στόματος, της μύτης και του φάρυγγα.

Πολλές παθήσεις μπορεί να επηρεάσουν τους σιελογόνους αδένες, από καρκίνο μέχρι απλές λοιμώξεις ή αυτοάνοσα νοσήματα.

Γενικά, οι παθήσεις των σιελογόνων αδένων κατηγοριοποιούνται σε:

1. Λοιμώξεις
2. Όγκοι
3. Κύστες
4. Σιαλολιθίαση ή αποφρακτικές παθήσεις
5. Αυτοάνοσα Νοσήματα

Λοιμώξεις

Οξεία σιαλαδενίτιδα

Η οξεία σιαλαδενίτιδα είναι λοίμωξη που επηρεάζει συνήθως έναν σιελογόνο αδένα. Εμφανίζεται πιο συχνά στην παρωτίδα ή στον υπογνάθιο σιελογόνο αδένα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι μεμονωμένες περιπτώσεις οξείας σιαλαδενίτιδας οφείλονται σε βακτήρια (σταφυλόκοκκο ή στρεπτόκοκκο) και συνήθως υπάρχει ένας υποκείμενος προδιαθεσικός παράγοντα (π.χ., απόφραξη του αδένα λόγω σιαλολιθίασης). Οι ηλικιωμένοι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν αυτήν την κατάσταση, ιδίως στις παρωτίδες (οξεία βακτηριακή παρωτίτιδα).

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν επίπονη διόγκωση στην περιοχή του πάσχοντος αδένα. Μπορεί να παρατηρηθεί ενδοστοματική εκροή πύου μέσω του πόρου του πάσχοντος αδένα. Ο ασθενής παρουσιάζει αδιαθεσία και υψηλό πυρετό.

Θεραπεία

Η αρχική θεραπεία συνίσταται σε ενδοφλέβια αντιβίωση και αναπλήρωση υγρών. Ο ασθενής ενθαρρύνεται στο να πίνει αρκετά υγρά και χυμό λεμονιού για να διεγείρει την παραγωγή σάλιου, ώστε να «καθαρίσει» τον αδένα. Αφού ιαθεί η οξεία λοίμωξη, ο ασθενής θα χρειαστεί διαγνωστικές εξετάσεις για να εντοπίσει οποιεσδήποτε υποκείμενες αιτίες αποφρακτικής νόσου. Μόλις αναγνωριστεί μια αιτία (π.χ.,, πέτρα), ο χειρουργός σας θα σας προτείνει την κατάλληλη θεραπεία (που είναι συνήθως η απομάκρυνση του αιτιολογικού παράγοντα).

Η οξεία σιαλαδενίτιδα μπορεί επίσης να είναι ιογενούς προέλευσης. Ο ιός της παρωτίτιδας μπορεί να προκαλέσει αμφοτερόπλευρη διόγκωση των παρωτίδων («μαγουλάδες»), αλλά αυτή η νόσος είναι πλέον πολύ σπάνια λόγω της επιτυχίας των προγραμμάτων εμβολιασμού.

Άλλοι ιοί που μπορούν να προκαλέσουν σιαλαδενίτιδα περιλαμβάνουν τον ιό της γρίπης, τον κυτταρομεγαλοϊο, CMV, τον EBV και τον ιό Coxsackie.

Οι HIV οροθετικοί ασθενείς μπορεί να εκδηλώσουν μια σπάνια κατάσταση που ονομάζεται χρόνια σκληρωτική σιαλαδενίτιδα των σιελογόνων αδένων: Και οι δύο υπογνάθιοι αδένες είναι σκληροί και επώδυνοι. Η διαφορική διάγνωση από έναν κακοήθη όγκο είναι συχνά δύσκολη. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται όγκος Kutner, και πέραν της ασφαλούς διάγνωσης, δεν χρειάζεται περεταίρω θεραπεία.

Χρόνια σιαλαδενίτιδα

Αυτή η κατάσταση χαρακτηρίζεται από επανεμφανιζόμενα επεισόδια λοίμωξης σε έναν ή περισσότερους σιελογόνους αδένες. Συνήθως επηρεάζει τις παρωτίδες και τους υπογναθίους αδένες. Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική, με μασάζ και διέγερση της παραγωγής σάλιου (για παράδειγμα, με χυμό λεμονιού). Μια διαγνωστική εξέταση που χρησιμοποιείται για να εξεταστεί που ακριβώς βρίσκεται η απόφραξη (σιαλογραφία) μπορεί επίσης να βοηθήσει στην επίλυση των συμπτωμάτων, καθώς «ξεπλένει» μικρές πέτρες και βακτηριακά υπολείμματα από τον πόρο του αδένα.

Σε περίπτωση που τα επεισόδια χρόνιας σιαλαδενίτιδας είναι πολύ συχνά ή όταν ο ασθενής δεν μπορεί να διαχειριστεί τα συμπτώματα, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση, που συνήθως περιλαμβάνει την αφαίρεση του υπαίτιου σιελογόνου αδένα.

Όγκοι σιελογόνων αδένων

Οι όγκοι των σιελογόνων αδένων μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις. Οι κακοήθεις όγκοι των σιελογόνων αδένων ανήκουν στο φάσμα του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου και συζητούνται αλλού (σύνδεσμος σε σελίδα).

Οι καλοήθεις όγκοι των σιελογόνων αδένων είναι πολύ πιο συνηθισμένοι από τον καρκίνο. Εμφανίζονται συχνότερα στην παρωτίδα. Ο πιο συνηθισμένος καλοήθης όγκος είναι το πλειόμορφο αδένωμα.

Λέγεται ότι περίπου 70% των όγκων της παρωτίδας είναι καλοήθεις και από εκείνους, το 70%  είναι πλειόμορφα αδενώματα (PSA). Αυτός ο όγκος είναι καλοήθης, αλλά μπορεί να μεταλλαχθεί σε κακοήθη όγκο εάν παραμείνει για πολλά χρόνια. Αυξάνεται σε μέγεθος και μπορεί να υποτροπιάσει εάν δεν αφαιρεθεί πλήρως με χειρουργική επέμβαση. Η θεραπεία είναι η πλήρης χειρουργική αφαίρεση, είτε με μερική επιπολής παρωτιδεκτομή, είτε (σε επιλεγμένες περιπτώσεις) με μια τεχνική που ονομάζεται εξωκαψική αφάιρεση  (ECD – αφαίρεση του όγκου με προσεκτική παρασκευή γύρω από την “κάψα” του).

Το πλειόμορφο αδένωμα μπορεί να αναπτυχθεί στον υπογνάθιο σιελογόνο αδένα και σε οποιονδήποτε από τους ελάσσονες σιελογόνους αδένες, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένας άλλος καλοήθης όγκος είναι ο όγκος του Warthin (θηλώδες κυστααδενολέμφωμα). Αυτός είναι ένας κυστικός όγκος που περιέχει λεμφοκύτταρα. Πιστεύεται ότι προέρχεται από κυστική εκφύλιση ενδοπαρωτιδικών λεμφαδένων, και η θεραπεία του είναι η χειρουργική αφαίρεση, όταν υπάρχουν συμπτώματα.

Κύστεις

Αυτά τα ογκίδιο παρουσιάζονται ως «σάκοι γεμάτοι υγρό (συνήθως σάλιο)» εντός του σιελογόνου αδένα. Οι κύστες είναι καλοήθεις και διαγιγνώσκονται με απλή κλινική εξέταση. Οι περισσότερες κύστεις είναι ευδιάκριτες στην εξέταση με υπερηχο και η διαφορική διάγνωση περιλαμβάνει κυστικούς όγκους (π.χ. πλειόμορφο αδένωμα), και αποφρακτικές λοιμώξεις (σιαλολιθίαση και σκληρωτική σιαλαδενίτιδα). Η θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση της κύστης. Η χειρουργική αφαίρεση του κύστης αναφέρεται ως εκπυρήνιση.

Οι βλεννοκήλες είναι ψευδοκύστεις γεμάτες σάλιο, που αναπτύσσονται στους ελάσσονες σιελογόνους αδένες (κυρίως στο κάτω χείλος και συνήθως μετά από τραύμα). They are filled with mucinous saliva. Η θεραπεία συνίσταται στην αφαίρεση της κύστης και του υπαίτιου ελάσσονος σιελογόνου αδένα.

Το βατράχιο είναι στην ουσία μια βλεννοκήλη του υπογλασσίου σιελογόνου αδένα. Κάποιες φορές μπορεί να είναι πολύ μεγάλο και να «καταδύεται» στον τράχηλο (καταδυόμενο βατράχιο).

Συχνά για τη θεραπεία απαιτείται αφαίρεση του υπογλωσσίου αδένα και του βατραχίου, αν και λιγότερο επεμβατικές τεχνικές εφαρμόζονται όλο και περισσότερο.

Σιαλολιθίαση / αποφρακτικές παθήσεις

Αυτή είναι μια πολύ συχνή πάθηση των σιελογόνων αδένων. Οι αποφρακτικές νόσοι των σιελογόνων αδένων αυξάνονται με την ηλικία. Η θεραπεία είναι χειρουργική και συχνά περιλαμβάνει την αφαίρεση του αδένα. Οι αποφρακτικές παθήσεις μπορεί να έχουν εντυπωσιακή εμφάνιση λόγω της μεγάλης διόγκωσης που προκαλεί η απόφραξη. Βέβαια, εάν ένας ασθενής διαπιστώσει ότι έχει μια μάζα/όγκο σε κάποιο σιελογόνο αδένα, πρέπει να αναζητήσει ιατρική περίθαλψη.

Οι ασθενείς συνήθως παρουσιάζονται με επώδυνη διόγκωση του αδένα, συνήθως μετά από κάθε γεύμα. Ο σιαλόλιθος είναι εμφανής σε απλές οδοντιατρικές ακτινογραφίες (π.χ., ακτινογραφία δήξεως) και είναι ψηλαφητός με την κλινική εξέταση. Εάν το μέγεθος του σιαλόλιθου το επιτρέπει, ο χειρουργός σας μπορεί να αφαιρέσει τον λίθο μέσα από τον πόρο του αδένα, με μια τεχνική που ονομάζεται ενδοσκοπική σιαλοσκόπηση (endoscopic sialendoscopy (https://www.baoms.org.uk/patients/procedures/38/sialendoscopy).

Εάν ο λίθος είναι πολύ μικρός και στο έδαφος του στόματος, μπορεί να αφαιρεθεί με μια μικρή επέμβαση υπό τοπική αναισθησία. Σε περιπτώσεις πολλαπλών λίθων ή μεγάλων λίθων στην πύλη του αδένα (υπογναθίου ή παρωτίδας) μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αφαίρεση όλου του σιελογόνου αδένα.

Κάποιες φορές η αποφρακτική νόσος μπορεί να οφείλεται στη σύσταση του σάλιου (αυξημένο ιξώδες). Η διάγνωση είναι δύσκολή, διότι δεν ανευρίσκεται αποφρακτικός παράγοντας. Παρ’όλα αυτά, οι ασθενείς παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων τους μετά από σιαλογραφία, η οποία παρότι δεν εντοπίζει αίτιο απόφραξης, εντούτοις ξεπλένει τον αδένα και βοηθάει την συμπτωματολογία του ασθενούς.

Αυτοάνοσα Νοσήματα

Το πιο συχνό αυτοάνοσο νόσημα που επηρεάζει τους σιελογόνους αδένες είναι το σύνδρομο Sjögren F3.

Το σύνδρομο αυτό προκαλείται όταν αντισώματα από το ανοσοποιητικό μας σύστημα επιτίθενται σε κύτταρα αδένων του σώματος μας (σιελογόνοι, δακρυϊκοί, σμηγματογόνοι). Αυτό το σύνδρομο παρουσιάζεται συχνά μαζί με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λυκος και η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ξηροστομία, ξηροφθαλμία, ξηρό βήχα, πόνο στις αρθρώσεις, χρόνια κόπωση, και διόγκωση παρωτίδων. Κάποιες φορές, η βιοψία ελασσόνων σιελογόνων αδένων από το κάτω χείλος βοηθάει την διάγνωση. Η θεραπεία του συνδρόμου Sjögren δεν είναι χειρουργική – θα πρέπει να δείτε ρευματολόγο.

Διαγνωστικές Εξετάσεις Σιελογόνων Αδένων

• Σιαλογραφία: Αυτή είναι μια ακτινογραφική εξέταση του ενδοπαρεγχυματικού συστήματος των πόρων των σιελογόνων αδένων. Πραγματοποιείται με την έκχυση σκιαγραφικού εντός του πόρου ενός από τους μείζονες σιελογόνους αδένες, το οποίο θα αναδείξει το δίκτυο των πόρων και θα αποκαλύψει περιοχές απόφραξης. Εκτός από διαγνωστική εξέταση, καποιες φορές μπορεί να είναι και θεραπευτική, καθώς το σκιαγραφικό υγρό ξεπλένει τον αδένα και βοηθάει την συμπτωματολογία του ασθενούς.
• Υπέρηχος: Διαγνωστική εξέταση εκλογής για παθήσεις σιελογόνων αδένμων. Χρησιμοποιείται επίσης για την καθοδήγηση της βιοψίας λεπτής βελόνης.

Βιοψία Λεπτής Βελόνας (FNA): Αυτή είναι μια μορφή βιοψίας, αλλά αντί για δείγμα ιστού, ο χειρουργός (ή ο ακτινολόγος) λαμβάνει μερικά κύτταρα με τη βοήθεια μιας σύριγγας και μιας βελόνας. Αυτή η εξέταση είναι ζωτικής σημασίας στην περίπτωση όγκων των σιελογόνων αδένων. Τα κύτταρα εξετάζονται κάτω από το μικροσκόπιο για να διαπιστωθεί εάν είναι ανώμαλα.

Βιοψία core / true–cut: Αυτή είναι παρόμοια με το FNA, αλλά αντί για βελόνα, χρησιμοποιείται ένα πιστόλι βιοψίας, το οποίο παίρνει περισσότερο ιστό και επιτρέπει πιο ασφαλή ιστολογική διάγνωση.

• MRI (Μαγνητική Τομογραφία) F12: Απεικονιστική τεχνική που χρησιμοποιεί μαγνήτη, ραδιοκύματα και έναν υπολογιστή για να δημιουργήσει μια σειρά λεπτομερών εικόνων του σώματος. Η Μαγνητική Τομογραφία κεφαλής & τραχήλου χρειάζεται για την σταδιοποίηση του καρκίνου.

• Οδοντιατρική ακτινογραφία δήξεως: Αυτή είναι μια ακτινογραφία του εδάφους του στόματός σας και μπορεί να ανιχνεύσει σιαλόλιθους μέσα στον πόρο των υπογναθίων σιελογόνων αδένων.

Χειρουργικές επεμβάσεις

Παρωτιδεκτομή:

Αυτή είναι η αφαίρεση όλου ή μέρους της παρωτίδας, κάτι το οποίο εξαρτάται από τη νόσο και το μέγεθος του όγκου. Ανάλογα με τον βαθμό επέκτασης του όγκου, ο χειρουργός μπορεί να αφαιρέσει το επιφανειακό μέρος της παρωτιδας (επιπολής παρωτιδεκτομή) F27, όλη την παρωτίδα (Ολική παρωτιδεκτομή) ή όλη την παρωτίδα και τις γύρω δομές (ριζική παρωτιδεκτομή).

Καταβάλλονται κάθε προσπάθεια διατήρησης του προσωπικού νεύρου το οποίο διατρέχει μέσα από το παρέγχυμα της παρωτίδας. Για καλοήθεις παθήσεις, συνήθως χρειάζεται επιπολής παρωτιδεκτομή (αφαίρεση μέρους της παρωτίδας γύρω από τον όγκο). Η Ολική παρωτιδεκτομή  μπορεί να χρειαστεί σε περιπτώσεις χρόνιας σιαλαδενίτιδας.

Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Ο χειρουργός θα προσπελάσει την παρωτίδα μέσω τομής μπροστά/πίσω από το αυτί σας, όπως σε μια επέμβαση facelift. Κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί επέκταση της τομής στον τράχηλο. Το προσωπικό νεύρο, που είναι το βασικό νεύρο κίνησης των μυών του προσώπου, διατρέχει το παρέγχυμα της παρωτίδας και τη χωρίζει σε δύο λοβούς: επιπολής και εν τω βάθει. Αυτό το νεύρο πρέπει να προστατεύεται κατά τη διάρκεια της παρωτιδεκτομής, ιδιαίτερα όταν το χειρουργείο αφορά σε καλοήθεις παθήσεις. Η παρωτιδεκτομή πρέπει να γίνεται με την βοήθεια νευροδιεγέρτη F2 καθ’ όλη τη διάρκεια της επέμβασης.

Μετά την αφαίρεση του όγκου και του απαιτούμενου μέρους του αδένα της παρωτίδας, τοποθετείται σωλήνας παροχέτευσης, συνήθως για 24 ώρες. Συνήθως ο ασθενής μένει στο νοσοκομείο για 24 ώρες. Οι ραφές είναι απορροφήσιμες

Πιθανές επιπλοκές:

Όπως κάθε άλλη χειρουργική επέμβαση, η παρωτιδεκτομή έχει δυνητικούς κινδύνους. Ο χειρουργός σας θα συζητήσει αυτούς τους κινδύνους πριν από τη χειρουργείο ώστε να μπορέσετε να δώσετε την πληροφορημένη σας συγκατάθεση, ζυγίζοντας τα πιθανά οφέλη της επέμβασης έναντι των δυνητικών κινδύνων.

Οι πιο συνήθεις επιπλοκές είναι:

• Τραυματισμός του προσωπικού νεύρου

Τραύμα στο προσωπικό νεύρο θα εμφανιστεί με παράλυση/αδυναμία στην ίδια πλευρά του προσώπου. Το προσωπικό νεύρο έχει πέντε κύριους κλάδους που κατανέμονται στους μυς του προσώπου. Η παράλυση/αδυναμία μπορεί να είναι γενική ή να περιορίζεται σε έναν ή περισσότερους από τους κλάδους.

Αυτό εκδηλώνεται με αδυναμία κίνησης του μετώπου και των φρυδιών, αδυναμία πλήρους κλεισίματος των ματιών, αλλοίωση του χαμόγελου και της κίνησης των χειλεων, αδυναμία του ασθενούς να σφυρίζει ή να φουσκώσει τα μάγουλά. Η αδυναμία μπορεί να είναι μερική ή πλήρης και μετριέται χρησιμοποιώντας τον κλίμακα House-Brackmann (https://sorensenclinic.com/microsurgery/house-brackmann). Η προσωρινή αδυναμία του προσωπικού νεύρου που υφίεται μέσα σε λίγες εβδομάδες ή μήνες είναι αρκετά συνηθισμένη, έως 25% των παρωτιδεκτομών. Ωστόσο, η μόνιμη αδυναμία είναι πολύ σπάνια, περίπου 2%.

• Απώλεια αίσθησης του λοβού του αυτιού

Το νεύρο που παρέχει αίσθηση στον λοβό του αυτιού (μείζων ωτιαίο νεύρο) μπορεί να τραυματιστεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την (συνήθως προσωρινή) απώλεια αίσθησης του λοβού του αυτιού.

• Λοίμωξη
• Αιμορραγία
• Σιαλοκήλη

Η σιαλοκήλη είναι συλλογή σάλιου που μπορεί να εμφανιστεί μετά από χειρουργείο παρωτιδεκτομής. Αυτό οφείλεται στο ότι ο υπολειπόμενος αδένας παράγει σάλιο στην περιοχή της επέμβασης, το οποίο προκαλεί τη σιαλοκήλη (διόγκωση γεμάτη σάλιο). Συνήθως είναι αυτοπεριοριζόμενη. Ωστόσο, κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτήσουν θεραπεία με ενδοπαρωτιδικές ενέσεις Botox (https://medicine.uiowa.edu/iowaprotocols/botulinum-neurotoxin-treatment-salivary-gland-disorders).

• Σύνδρομο Frey

Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο που αποτελείται από εφίδρωση στο δέρμα της προ-ωτιαίας περιοχής κάθε φορά που ο ασθενής τρώει, μετά από χειρουργείο παρωτιδεκτομής. Οφείλεται στη διασταύρωση και επανασύνδεση των χολινεργικών παρασυμπαθητικών νευρικών ινών της παρωτίδας με τους ιδρωτοποιούς αδένες του δέρματος σε αυτήν την περιοχή. Μπορεί να είναι ενοχλητικό για τους ασθενείς, και είναι αρκετά συνηθισμένο. Η θεραπεία γίνεται με ενέσεις Botox και είναι συνήθως πολύ αποτελεσματική (https://tinyurl.com/freysynd).

Αφαίρεση υπογναθίου σιελογόνου αδένα

Η αφαίρεση του υπογνάθιου σιελογόνου αδένα ενδείκνυται για τη θεραπεία κακοήθων και καλοηθών όγκων, σε περιπτώσεις χρόνιας σιαλαδενίτιδας και σε περιπτώσεις αποφρακτικής σιαλολιθίασης όπου οι λίθοι δεν μπορούν να αφαιρεθούν με λιγότερο επεμβατικές διαδικασίες.

Η διαδικασία πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Ο χειρουργός θα προσπελάσει τον αδένα μέσω μιας τομής στον τράχηλο κάτω από τη γνάθο σας. Μετά την αφαίρεση του αδένα, θα είστε σε θέση να πάτε σπίτι την ίδια ημέρα. Οι ραφές είναι απορροφήσιμες

Πιθανές επιπλοκές:

Όπως κάθε άλλη χειρουργική επέμβαση, η χειρουργική εξαίρεση του υπογναθίου σιελογόνου αδένα έχει δυνητικούς κινδύνους. Ο χειρουργός σας θα συζητήσει αυτούς τους κινδύνους πριν από τη χειρουργείο ώστε να μπορέσετε να δώσετε την πληροφορημένη σας συγκατάθεση, ζυγίζοντας τα πιθανά οφέλη της επέμβασης έναντι των δυνητικών κινδύνων.

• Αιμορραγία
• Λοίμωξη
• Τραυματισμός νεύρων

Υπάρχουν 3 νεύρα εντός του πεδίου της επέμβασης που ενδέχεται να τραυματιστούν κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Το πρώτο είναι το γλωσσικό νεύρο, που παρέχει αίσθηση και γεύση για τα πρώτα δύο τριτημόρια του μισού της γλώσσας (στην ίδια πλευρά). Τραυματισμός  αυτού του νεύρου μπορεί να προκαλέσει αναισθησία και απώλεια γεύσης στο μισό της.

Το δεύτερο νεύρο είναι ο επιχείλιος κλάδος του προσωπικού νεύρου. Τραυματισμός αυτού του νεύρου μπορεί να προκαλέσει πτώση του κάτω χείλους σε αυτήν την πλευρά.

Το τρίτο νεύρο είναι το υπογλώσσιο νεύρο που κινεί τη γλώσσα. Τραυματισμός αυτού του νεύρου μπορεί να προκαλέσει παρεκτόπιση της γλώσσας προς την πλευρά της επέμβασης και δυσκολίες στην ομιλία και την κατάποση.

Η πιθανότητα μόνιμων βλαβών των ανωτέρω νεύρων είναι εξαιρετικά χαμηλή. Κάθε προσωρινή αδυναμία υποχωρεί μέσα σε λίγες εβδομάδες.

Αφαίρεση υπογλωσσίου αδένα

Η συνηθέστερη ένδειξη είναι μια το βατράχιο. Σπάνια, ο υπογλώσσιος αδένας χρειάζεται να αφαιρεθεί για καλοήθεις (πολύ σπάνιες) ή κακοήθεις όγκους.

Η διαδικασία πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Ο χειρουργός θα προσπελάσει τον αδένα μέσω μιας ενδοστοματικής τομής στο έδαφος του στόματός σας. Μετά την αφαίρεση του αδένα, θα έχετε απορροφήσιμες ραφές. Μπορείτε να πάτε σπίτι την ίδια ημέρα.

Πιθανές επιπλοκές:

Όπως κάθε άλλη χειρουργική επέμβαση, η χειρουργική εξαίρεση του υπογναθίου σιελογόνου αδένα έχει δυνητικούς κινδύνους. Ο χειρουργός σας θα συζητήσει αυτούς τους κινδύνους πριν από τη χειρουργείο ώστε να μπορέσετε να δώσετε την πληροφορημένη σας συγκατάθεση, ζυγίζοντας τα πιθανά οφέλη της επέμβασης έναντι των δυνητικών κινδύνων.

• Αιμορραγία
• Λοίμωξη
• Τραυματισμός νεύρων

Υπάρχουν 2 νεύρα εντός του πεδίου της επέμβασης που ενδέχεται να τραυματιστούν κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Το πρώτο είναι το γλωσσικό νεύρο, που παρέχει αίσθηση και γεύση για τα πρώτα δύο τριτημόρια του μισού της γλώσσας (στην ίδια πλευρά). Τραυματισμός  αυτού του νεύρου μπορεί να προκαλέσει αναισθησία και απώλεια γεύσης στο μισό της.

Το δεύτερο νεύρο είναι το υπογλώσσιο νεύρο που κινεί τη γλώσσα. Τραυματισμός αυτού του νεύρου μπορεί να προκαλέσει παρεκτόπιση της γλώσσας προς την πλευρά της επέμβασης και δυσκολίες στην ομιλία και την κατάποση. Βρίσκεται στο βάθος του εγχειρητικού πεδίου και τραυματίζεται εξαιρετικά σπάνια σε επέμβαση αφαίρεσης του υπογλωσσίου αδένα

Η πιθανότητα μόνιμων βλαβών των ανωτέρω νεύρων είναι εξαιρετικά χαμηλή. Κάθε προσωρινή αδυναμία υποχωρεί μέσα σε λίγες εβδομάδες.

Αφαίρεση βλεννοκήλης:

Οι βλεννοκήλες είναι πολύ συνηθισμένες στο κάτω χείλος. Η διαδικασία για να τις αφαιρέσετε είναι απλή και πραγματοποιείται υπό τοπική αναισθησία. Ο χειρουργός θα αναισθητοποιήσει την περιοχή του κάτω χείλους και θα αφαιρέσει τη βλεννοκήλη μαζί με τον υπαίτιο ελάσσονα σιελογόνο αδένα. Θα έχετε απορροφήσιμες ραφές. Οι πιθανοί κίνδυνοι περιλαμβάνουν υποτροπή της βλεννοκήλης και διαταραχή αισθητικότητας του κάτω χείλους.